Docentcoaching vindt meestal plaats in combinatie met een lesobservatie. Hierbij kan gebruik gemaakt worden van coaching via beeld ((na)bespreken van video opnames) en Krachtgericht coachen (jouw talenten zijn uitgangspunt). Herken je iets in één van de onderstaande situaties? Wellicht is een kortdurend coachingstraject iets wat je verder kan helpen.
Een gedemotiveerde klas. Denk je stiekem wel eens: met deze klas (2 uurtjes per week) zing ik het maar uit tot einde schooljaar? Gewoon, vanuit de gedachte ‘Dit gaat niets worden?’ Ja? Ik zag het. Dit tweede lesuur. Ik voelde het. Ik las het ook. Ik las het vooral in de ogen van de leerlingen. Je stak ze aan. Ze zakten onderuit, staarden weg. Hun talenten bleven onder water, om bij je collega het derde lesuur weer boven te komen. Want ze zijn er. Ik laat me niet aansteken door jouw belemmerende gedachten. Want ik zag je talenten. Ik voelde het. Leren vraagt om echte betrokkenheid. Van hen, van jou. Ik zag je keihard denken, deze les. Je professionele vaardigheden inzetten. Maar wat wil je? Wat voel je? En: wat is je ideaal? Mogen we dat ontdekken door samen naar je lessen te kijken? Want dan kom je steeds meer in je kracht, weet ik zeker. Vanuit je eigen talenten. En die van hen. Het gaat aanstekelijk werken.
Een groep draaiende diagnoses op die stoeltjes. Het duizelt je? Steeds meer leerlingen diagnoses (ADHD, faalangst, Asperger, PDD-NOS, ASS)? Je leest de handelingsadviezen liever niet meer. Het geeft je het idee dat je veel niet goed doet. Die jongen weet het zelf ook al sinds groep 5. Hij is anders. Het zal allemaal niet vanzelf gaan. Of zelfs: probleemgeval. Dankzij de diagnose is er veel duidelijk geworden. Maar of het helpt? Durf je er eens over na te denken of het gedrag van kinderen soms ook een gezonde reactie op een minder effectieve situatie kan zijn? Hoeveel druk leggen wij op hen? Wat is het gevolg van een aangeboren beperking -waar ze mee moeten leven- en voor welke verwarring heeft de omgeving gezorgd bij kinderen? Durf je met me te gaan kijken naar de kwaliteiten van dit kind? Naar wat hij wel kan. Hoe jij die kunt gaan benoemen? Want als je daarop inzet tijdens je begeleiding, kan ook deze leerling verantwoordelijkheid gaan dragen en zich gaan ontwikkelen. Niet vanuit een stoornis, want die kent hij wel. Maar vanuit zijn kracht.
Moe. Je ploft op de bank. Nu voel je pas wat je voelt. Irritatie, moeheid. Het lesgeven kost meer dan het oplevert. Nu pas kun je jezelf zijn. Voor de klas ben je vooral aan het denken. Wat wel, wat niet. Topsport, maar dan slopend. Natuurlijk probeer je elke dag positief te denken. Je belemmerende gedachten in te wisselen voor positievere. Maar nu voel je het pas. Op de bank. En nu weet je wat je had gewild? Hoe kun je die drie (voelen, denken en willen) laten samenvloeien tijdens je werk? En dus authentiek kunnen zijn, ook naar je leerlingen? Zodat ze weten wat ze aan je hebben. En jij aan hen. Dan kun jij groeien in je relatie met hen, wat een voorwaarde is om hen te laten leren.
Groeien in je rol als docent. Het viel me op. Hoe spannend het is als er iemand komt coachen. Zit ze in de hoek maar mee te kijken. Maar hoe fijn het kan zijn om daarna (zonder die beoordeling) eens samen met iemand te reflecteren op je rol als docent. Dat was voor velen al jaren geleden. ‘Fijn, om dit eens te horen’, is dan de reactie. Je bent een duizendpoot, iedere dag. Je bereidt voor. Maar er is zoveel wat niet voor te bereiden valt. Er gebeurt van alles. Hoe neem jij die rol als docent eigenlijk in? Die 5, misschien al 6 rollen zelfs! Concreet, vandaag, vrijdag, 5e lesuur? Samen eens terugkijken? Waar zie jij je kracht? Waar was je effectief? Waar wil je verder bouwen?
Lees hier de ervaringen
